Við áttum snilldar helgi í sveitinni. Fórum á vatnið, ísilagt og á kafi í snjó. Veiddum silunga í gegnum vök, lékum okkur á sleða, og það var rosalega gaman.
Hann er enn fótbrotinn þessi elska. Ég kom ein heim á sunnudeginum. Mikið var tómlegt heima. Vantar litla kút til að dralsa allt út og kalla mamma mamma. Sæki hann sennilegast á morgun. Hann er farinn að langa svo heim að hann reynir að stíga í fótinn. Og er farinn að geta tillt í tána svo þetta er allt að koma.
Það er bara allt við það sama hjá mér. Alltaf gaman í vinnunni. Súbbinn farinn að hegða sér aftur. Laus við alla karlmenn. Fann um daginn að ég var að leyfa neyslu fyrrverandi að hafa áhrif á mig. En ég hristi það af mér. Mér fannst leiðinlegt að heyra ekkert frá honum út af síðustu pabbahelgi. Og finnst vont að neyslan skuli enn hafa áhrif á mitt líf og núna Gabríels líf. Sýnir bara hvað þetta smitar út frá sér, og hefur áhrif á miklu fleiri en bara þann sem er í neyslunni. Vildi bara að ég gæti losnað undan þessu. Ekki þurft að alltaf hugsa "skildi hann eða ekki... " Það er svo sárt vegna Gabríels. Og aftur finn ég fyrir því að ég er hreinlega ekki tilbúin til að taka áhættu á að hleypa öðrum inn. Treysti bara ekki. Held oft að ég sé nú komin á þann stað að það væri nú fínt að fara að huga að þessum málum. En svo einmitt gerist eitthvað og ég fæ bakslag og bakka aftur inn í öryggið mitt.
Þannig í dag nýt ég þess að vera bara ég og hlakka til að fá soninn minn heim. Tek hverjum degi eins og hann er og tekst á við hann með jákvæðni og æðruleysi.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli