Og lífið heldur áfram...

já gott fólk - ég var ein af þessum 33 sem fékk reisupassann á þriðjudaginn var.  Mér er nánast runnin reiðin, en það vottar smá eftir.   Var lítið við í vinnunni sl viku.  Naut samvista með syninum, snjór og snjóþota.  Hugsaði minn gang, mitt mál, mína aðstöðu.  Ég er jú eigna og skuldlaus þannig að það liggja allar leiðir opnar.   Ég get í raun gert hvað sem mig langar til.  Skólaganga er afskaplega freistandi, fyrir utan að það er nángast ógerlegt að lifa á LÍN láni  á leigumarkaði.  Og tala nú ekki um sem eina fyrirvinna heimilis.  Svo skólar erlendis?? 

Ég er heilsuhraust og við bæði.  Eigum góða að og erum ekki ein.   Það var td alveg það sem ég þurfti að fara í sveitina um helgina og kúpla aðeins út.  Smá rollustúss, og óveður.  Þegar dagsverkum var lokið var afskaplega notalegt að þurfa ekki að fara út, og hugsa til þess að maður gæti alveg komist upp með að vera bara inni :o)

Þetta að missa vinnuna er ekki heimsendir þó svo að manni finnist það fyrstu dagana.  Sérstaklega núna þar sem allt er svo óljóst varðandi fjármál og framtíðina í fjármálaheiminum.  Og enginn virðist vera óhultur með vinnuna sína.  Enginn veit hvað gerist á morgun eða eftir viku eða eftir áramót. 

Ég hef lent í  þessu áður.  Og hingað til hefur þetta alltaf leitt til góðs.  Í dag verð ég að trúa því að þetta geri það líka. Og muna að maður er ekki einn.