föstudagur, maí 20, 2005

Kæra vinkona

í Reykjavíkinni. Lífið er alltaf eins og rússibani - got it's ups and downs. Málið er að hjá sumum okkar þá fer það lengra niður en gengur og gerist og maður verður bara að díla við það. Og á þeim stundum er bara að bíta á jaxlinn, bera höfuðið hátt og senda puttann á vandamálin.
En auðvitað númer eitt, tvö og þrjú er að vita hverjir vinir sínir eru og nota þá. Til þess eru þeir. Vinir eru bara eitt símtal í burtu þó vegalengdin sé löng. Og það skiptir ekki máli hvenær á sólarhringnum það er!!!
Þó að þú sjáir manneskju sem þér líkar ekki við - þá ertu samt yndislegasta manneskja sem ég hef kynnst og þakka Guði fyrir að eiga vin í þér!

Engin ummæli: