Einn af þessum dögum.. ég er með hor og hósta og hnerra... vaknaði reyndar með hálsbólgu á laugardaginn en hélt að það væri vegna óhóflegs söngs kvöldið áður.. en kvikindið er ekki farið enn. Og hefur boðið hr. hori og hr. hósta í partí með sér, bölvaðir. En maður myndi að sjálfsögðu fyrr drepast en að hringja sig inn veikan þar sem ég get haldið haus og ekkert sem ibúfen (my best buddy), nefúðinn minn og blár mentol Hals molarnir mínir ráða ekki við.
Sakna Gabríels. Það er tómlegt hjá mér. Vantar mömmuknúsið mitt sem gefur lífinu gildi. Næ í hann í dag. Talaði heillengi við hann í símann í gær, hann sagði að hann vildi vera hjá mér, saknaði mín og elskaði mig. Litla mömmuhjartað mitt alveg fór í keng. Hann er svo góður og yndislegur þessi drengur sem ég á.
Og svo ákvað síminn minn að hætta að taka myndir. Hann tekur vídeó en ekki myndir.. ??
Engin ummæli:
Skrifa ummæli